SEGUNDA GUERRA MUNDIAL

PERIODO DE ENTREGUERRAS

LECTURAS

TÍTULO: SIN DESTINO

AUTOR: IMRE KERTÉSZ
Comentarios de Tania Forja e Cintia Iglesias de 1º BAC

LECTURAS

TÍTULO: SIN DESTINO

AUTOR: IMRE KERTÉSZ

Sin destino trasládanos á Hungría de 1944, na cal un rapaz xudeu de quince anos é deportado a un campo de concentración nazi e tense que enfrontar a unha situación completamente nova para el.

Ata aquí Sin destino semella unha historia máis na que algún supervivente ao holocausto nos conta en primeira persoa, ou a través dun personaxe que o representa, as calamidades alí vividas. Por unha banda isto é certo, Imre Kertész cóntanos a súa historia a través da personaxe de Gyürgy Küves, pero o que chama a atención dende o minuto un da obra é a actitude do protagonista. Nun principio vemos a un rapaz perdido, ao cal todo lle parecía estraño e a veces mesmo indiferente, dende a marcha de seu pai para un campo de traballo, ata o feito de acabar indo el para un. Para o noso protagonista, todo tiña un aspecto positivo e o seu principal obxectivo dentro dos distintos campos de concentración nos que estivo era o de ser un bo preso.

Ao longo da obra vamos vendo a realidade dos campos con todo tipo de detalle, e como o azar alí podía salvarche a vida ou mandarte a unha morte segura. Vemos tamén como o noso protagonista vai cambiando tanto física como mentalmente. O paso dos días, as malas condicións, a falta de alimentos e de descanso, o traballo esgotador... eran os factores claves para o declive de calquera ser humano que alí vivise ou máis ben sobrevivise.

No campo mental, o protagonista pasou de ser un inmaturo adolescente, o cal vivía indiferente ao que pasaba ao seu redor; a ser, en tan só un ano que viviu alí, un rapaz cunha madurez impropia para a súa idade. Co cal nesta obra, podemos ir vendo unha evolución a pasos axigantados dun rapaz ao que a súa vida mudou de forma radical nun, como xa dixen, curto período de tempo.

Así e todo, Imre mostra neste libro unha positividade impropia de libros como estes, nos cales, a veces, mesmo priman máis os feitos que os sentimentos dos personaxes. Baixo o meu punto de vista, en Sin destino os feitos son contados e os sentimentos mostrados sen ningún tipo de censura, e somos partícipes do que o protagonista ve, sinte e pensa en todo momento.

Coido que todo aquel que estea agora a ler isto debería buscar este libro na súa biblioteca e deixarse somerxer nunha das múltiples historias vividas durante o holocausto. Que se agarre forte as mans de Gyürgy e viaxen no tempo para vivir, case en primeira persoa, o que alí sucedeu.

Tania Forja. 1º BAC

Se queres máis información sobre o libro pincha aquí

Para saber máis sobre o tema podes consultar o blog da biblioteca onde poderás atopar enlaces a páxinas web, libros e películas sobre o holocausto

NEW DEAL

Despois de ler o libro e ver o vídeo contesta ás preguntas

• ¿Cando foi elexido Roosevelt? ¿De que partido era?
• Na década dos trinta había novas formas de achegarse aos electores, cal usa Roosvelt? ¿Coñeces outro réximen político desta época que usara tamén con gran éxito os novos medios de comunicación? ¿Que vantaxes tiñan sobre a prensa escrita?
• Sintetiza as principais propostas do New Deal
• ¿Que teórico da economía está detras das ideas aplicadas no New Deal? ¿En que coínciden? 
• ¿Por que as primeiras medidas do New Deal se centran nos bancos e na bolsa?
• ¿Que medidas tomou para mellorar a situación dos campesiños? Que obxectivos perseguían?
• ¿Que novo problema xorde na agricultura? ¿Por que? ¿Que consecuencias ten?
• ¿Quen se opón ao New Deal? ¿Por que?
• ¿Que acontecemento pon fin ao paro obreiro a finais da década?
• 
  

A GRAN DEPRESIÓN

Fíxate nos vídeos. Jonh Ford en 1940 e baseada na nvela de J. Steinbeck

Que elementos da Gran Depresión se ven reflexados nestas imaxes?

Por que a crise afectou tanto aos campesiños?

CRISE DO 29

CRISE DO 29 E GRAN DEPRESIÓN

El crack.1929 en Wall Street

LECTURAS

TÍTULO: La ladrona de libros

AUTOR: Markus Zusak

Liesel, unha nena de 9 anos é adoptada polos Hubermann, residentes nun pequeno pobo de Alemania. O que nun principio parecía que iba a ser una triste vida traballando, acabase convertendo nunha gran aventura. Coñecerá a Rudy, un fanático de Jesse Owen que se convertirá no seu mellor amigo e tamén a un refuxiado xudeu, Max co que entablará unha bonita amizace. Xuntos vivirán grandes aventuras.

Neste libro, basado na Segunda Guerra Mundial, Liesel coñecerá o gran corazón que as persoas poden chegar a ter e tamén o despreciables que poden a ser outras e a dureza e a bondade coa que poden actuar.

Historia narrada dende un punto de vista diferente, na “La ladrona de libros”  poderedes encontrar o verdadeiro significado da amizace sen barreiras, sen difencias e como con palabras, só con palabras podedes cambialo todo e conseguir o que queredes pois ao fin e a cabo o que nos convence a todos son as palabras, o que alguén nos poida decir ou prometer.

Raquel Hortas Ferreiro 1º Bac

CARTAS DENDE O FRENTE

Meterse na pel dos homes e mulleres que viviron A Gran Guerra. Isto foi a que fixemos de Historia de 1º de BAC en clase para escribir estas cartas entre soldados e as súas mulleres, noivas nais irmás. Aquí teses algunhas.

Querida Anna:

Creo que non vou ser capaz de soportar un día máis nestes paraxes deixados da man de deus onde cada vez importa menos quen eres, de onde ves e o que vaias facer. A semana pasada mataron a Mikhail, aquel do que che falara na última carta, non podo aguantar un día máis así; pensando en que podo ser o seguinte. O único que querría agora sería estar acurrucado na cama contigo. Temos un equipamento moi atrasado comparado cos alemáns, a cada bomba que lanzan unhas persoas menos... A veces pásaseme pola cabeza escapar, pero sería inútil, con este frío non chegarei só a ningures... O único que me queda é rezar a deus para pedirlle perdón do que farei e non me envíe ao inferno. Sinto ter que facer esto pero non teño outra solución, quería que o souperas.

Ata sempre o meu único amor.

Vladislav Kuznetsov

JULIAN ARIAS

Querido Vladislav:

Siento mucho la pérdida de tu amigo Mikhail, el cual supongo que te haría compañía en los largos días que pasais en las duras trincheras. Solo de pensar en el infierno por el que debes de estar pasando se me rompe el corazón. Rezo por ti y por tus amigos todas las noches y porque vuelvas pronto a casa, con los tuyos, donde te corresponde. Se que no estarás bien alimentado pero aquí ultimamente tampoco lo estamos, hace tanto frío que la carne y el pan que nos mandan están congelados, y Mamá y yo tenemos fuertes dolores de barriga por alimentarnos así, pero no hay más remedio... Sé que te está costando mucho aguantar, pero desde aquí te mando todas mis fuerzas y presiento que el final de la guerra está cerca. Estoy haciendo todas las contribuciones posibles y mi hermana Irina y yo intentamos ayudar a los vecinos pero los facturas se están acumulando y tenemos que intentar conseguir comida por otros medios, por lo que voy a buscar trabajo para intentar traer algo de dinero a casa porque mamá no está en condiciones de trabajar. Intenta abrigarte tanto como puedas, que el frío nunca es un buen aliado y sobre todo cuidate mucho, porque no me imagino que sería de mi si me faltas.

                                Tuiere y te espera:

                        Anna Kanaeva

ANITA VILELA

CARTAS DENDE O FRENTE

Meterse na pel dos homes e mulleres que viviron  A Gran Guerra. Isto foi a que fixemos de Historia de 1º de BAC en clase para escribir estas cartas entre soldados e as súas mulleres, noivas nais irmás. Aquí teses algunhas. Podes ver cartas orixinais aquí

Leedes (Inglaterra), 7 de Diciembre de 1916

¿Qué tal está? Espero que no le hayan herido. Me preocupa  que no esté bien alimentado, aunque la situación aquí tampoco es muy buena.

Yo estoy algo nerviosa y preocupada. No sé como tomará la noticia que le voy a dar. Espero que no le parezca mal pero las facturas se acumulan y la casa necesita arreglos, porque apenas se mantiene en pie. Mamá y la abuela ya no saben de dónde sacar el dinero. Mañana empiezo a trabajar en la Fábrica Nacional de Barnbow, que está cerca de nuestro pueblo, haciendo municiones para los soldados que estáis en el frente. Sé que soy demasiado joven, pero voy a sustituir a una de las muchas mujeres que murieron en la explosión que hubo en esa fábrica.

No le voy a ocultar que siento miedo, pero la necesidad me obliga a trabajar.

La abuela pregunta por el tío Tom. Hace mucho tiempo que no nos escribe. La falta de noticias por aquí es peor que saber la verdad. Cuéntanosla.

A veces podemos leer en el periódico y sabemos de vuestras victorias. Eso nos da mucha fe y esperanza. Pensamos que hay cada vez más posibilidades de que lleguéis pronto a casa, a pesar de esas noticias tan duras que causan los gases tóxicos.

Espero recibir su carta lo más pronto posible. Cuídese mucho papá. Un abrazo. Te quiero.

P.D. Otra Navidad más sin usted pero su recuerdo estará con nosotras. Piensa que tu familia está con usted en las trincheras. No lo olvide.

Iciar 1º BAC

         Querida hija:

Estoy bastante bien dentro de lo que se puede estar en una guerra. La comida no es como la de casa, pero no me quejo.

Si no te quedaba otro remedio, claro que tenías que ponerte a trabajar, sabes que preferiría que estudiases, pero lo primero es lo primero. Has tomado la decisión más correcta al respecto.

Yo también tengo miedo a lo que pueda sucederte.

Quiero que sepáis que el tío Tom está bien, pasamos bastante tiempo juntos, no le he oído hablar de que llegaran cartas vuestras.

Espero llegar lo más pronto posible a casa, a pesar de las miles de bajas, la guerra no va mal de nuestro bando.

Te deseo suerte en tu nuevo trabajo, espero que mejore vuestra situación. Desde aquí os mandamos recuerdos el tío Tom y yo. Otro abrazo. Os quiero. Cada vez que dispare me acordaré de todas vosotras.

JAVIER PRIETO 1º BAC

5 de agosto de 1916

Querido irmán:

Nin te imaxinas a alegría que levamos ao recibir a túa carta e saber que estás, dentro do posible, ben. Dende que a tiven na miña man coido que a lin decenas de veces e cada vez que o fixen o mesmo calafrío recorreu o meu corpo ao dicirme que morreron tantos dos teus compañeiros… como puidemos chegar ata aquí?

Aquí, a dicir verdade, aínda que os bombardeos están lonxe de nós as condicións non son as mellores. Cando recibas esta carta fíxate no remite e verás que a dirección non é a mesma… a vida na nosa casiña no campo xa era insostible, as colleitas deste ano foron practicamente nulas e non tíñamos o suficiente para comer polo que decidimos coller as poucas cousas que temos e mudarnos a cidade.

Na cidade a vida é completamente diferente... mamá e eu xa atopamos traballo nunha fábrica metalúrxica que agora se dedica unicamente a fabricar armas, o traballo é moi duro pero non nos queda outra. Cada vez que sosteño nas miñas mans unha desas armas mortíferas non podo evitar pensar en ti e no que un simple xesto che podería facer.

Debo contarche tamén o preocupada que estou por mamá, xa sabes que dende a morte de papá está moi triste, pero dende que te fuches, parece un morto vivinte, non come, non fala, non ten forzas para nada… xa non sei que facer, xa esquecín a última vez que sorriu, a dicir verdade, tampouco recordo a última vez que o fixen eu.

Con todo isto só quero que saibas que nós seguimos aquí loitando, e se mamá non ten forzas eu  loitarei polas dúas para saír a diante, para que cando volvas, porque sei que o vas facer,  nos encontres aquí.

Só che pido que te andes con ollo, que non arrisques a túa vida se non é necesario, soa irónico estando nunha guerra, pero cada vez estou máis convencida de que non hai motivo suficiente para levar a morrer aos homes do teu país.

Ten moito coidado e agardamos con ansia que nos volvas escribir, pero faino só se estás seguro de que non che vai pasar nada, xa estás arriscando a túa vida nas trincheiras como para que morras por escribir unha carta a túa familia. Non esquezas que estamos aquí e que te queremos moito.

Bicos e apertas de túa irmá.

Tania 1º bac